ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Μια πρώτη εσωτερική και μακροσκοπική ανάλυση των ποσοτικών αποτελεσμάτων του 1ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ αρκεί για να ανατρέψει μια μακρά παρανόηση αναφέρει στο άρθρο του ο  Γ. Κυρίστης στην avgi.gr  Αυτήν του "δεξιού" Συνασπισμού και του "αριστερού" υπόλοιπου ΣΥΡΙΖΑ. Τα αποτελέσματα, τόσο στην εκλογή προέδρου όσο και στην Κεντρική Επιτροπή δείχνουν ότι ο συνολικός ΣΥΡΙΖΑ είναι μέσες άκρες ανηγμένος ο ΣΥΝ: 70 - 30, 75 - 25, κάπου εκεί σταθερά είναι ο συσχετισμός πλειοψηφίας - μειοψηφίας και στον ΣΥΝ και στον ΣΥΡΙΖΑ. Από κει και πέρα για το κατά πόσο είναι "αριστερή" ή "δεξιά" η πλειοψηφία άρα και το κόμμα,υπάρχει ένα θέμα, καθώς αρκετοί σύντροφοι που διακατέχονται από χαμηλή ιδεολογική και πολιτική αυτοεκτίμηση έχουν παραχωρήσει το "αριστερόμετρο" στο συμβιβασμένο και συστημικό σημερινό  ΚΚΕ ή ακόμα και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ (lol). Ίσως δεν καταλαβαίνουν οι σύντροφοι ότι αυτά που μας λέγαν οι καπεταναίοι και ακούγονταν ψαρωτικά, όταν τα λένε οι άκαπνοι είναι για γέλια...

«Το παλιό πεθαίνει και το νέο δεν μπορεί ακόμα να γεννηθεί. Γι' αυτό, στο μεσοδιάστημα θα εμφανιστούν ένα σωρό νοσηρά φαινόμενα». Γραμμένο στα Τετράδια της Φυλακής, του Αντόνιο Γκράμσι, την περίοδο όπου ο φασισμός και ο ναζισμός ανέβαιναν στην Ευρώπη, τα παραπάνω λόγια ίσως σήμερα να έχουν πολύ περισσότερο νόημα απ' ό,τι στην εποχή που περιέγραφε ο Ιταλός μαρξιστής και ιδρυτικό στέλεχος του ΚΚ Ιταλίας αναφέρει σε άρθρο του ο Αθ. Παπανδρόπουλος και δημοσιεύει το euro2day.gr

Οι άνθρωποι είναι τρελοί. Συνεχίζουν και βάζουν φόρους, όταν γνωρίζουν ότι ο κόσμος δεν έχει άλλα χρήματα να πληρώνει. Αυτό τους ζητάνε οι Γερμανοί!  Κολλημένοι με τους φόρους, οι βόρειοι φίλοι μας, νομίζουν ότι έτσι θα ξεμπερδέψουν με την ελληνική κρίση. Κι οι δικοί μας εντελώς άβουλοι αποδέχονται τα πάντα, όταν όλοι ξέρουν ότι δεν υπάρχει σωτηρία χωρίς ένα γενναίο σχέδιο χρηματοδότησης.

Στο λιμανάκι του Αστακού Αιτωλοακαρνανίας ο αέρας ξαφνικά άλλαξε και στην παρέα ήρθε μια απίστευτη δυσοσμία από τη θάλασσα. «Μη μου πείτε ότι και φέτος δεν τελείωσε ο βιολογικός καθαρισμός», είπα όλο απορία. Η ομήγυρις γέλασε σαν να ’ταν συνεννοημένη. «Τρελός είσαι; Ολόκληρη παιδική χαρά φτιάξαμε φέτος, με τον βιολογικό θα ασχολιόταν ο δήμαρχος;»

Συνήθως οι δίοδοι εισροής των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα εντοπίζονταν στον Έβρο και στο Ανατολικό Αιγαίο. Την εβδομάδα που πέρασε υπήρξε μια είδηση που πέρασε στα «ψιλά» των εφημερίδων. Στην Ιεράπετρα της Κρήτης χρειάστηκε να επιστρατεύσουν το γυμναστήριο της πόλης για να φιλοξενήσουν 130 πρόσφυγες τους οποίους περισυνέλεξε διερχόμενο τάνκερ από τη θάλασσα, όπου βρέθηκαν μετά τη βύθιση ιστιοφόρου με το οποίο προσπαθούσαν να προσεγγίσουν...

Μήπως τελικά η κυβέρνηση θέλει απλώς κάτι να μας πει για το όραμα της «νέας Ελλάδας»; Μήπως δηλαδή το «όραμα» που έφτασε πλέον στους δέκτες είναι μια απεικόνιση του όλου «οράματος» που έχει για το αύριο, μια «προετοιμασία» για τα μελλούμενα;

Μετά από τρία χρόνια με την Ελλάδα μέσα στο Μνημόνιο και με τις αντίστοιχες συμφωνίες με τους δανειστές της χώρας, το "σενάριο", με την κοινωνία σμπαραλιασμένη και τον μόνο δείκτη που να κινείται - με επιθετικούς μάλιστα ρυθμούς - ανοδικά να είναι αυτός της ανεργίας, δεν βγαίνει. Τόσο απλά. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους και η "πλάκα" να σταματήσει κάπου εδώ.

Οι New York Times χρησιμοποίησαν μια εξαιρετική μεταφορά για να αποδώσουν την κατάσταση στην Ελλάδα. Έγραψαν πως μοιάζουμε με βάτραχο που βράζει μέσα στην κατσαρόλα της Ευρώπης. Η εικόνα είναι ανατριχιαστική. Το ελληνικό θρίλερ, σκηνοθετικά, έχει ξεπεράσει τη δεξιοτεχνία του Ντε Πάλμα κι ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα. Από το φθινόπωρο όμως «θα τα δούμε όλα».

Είναι μία από αυτές τις σπάνιες χειρονομίες υψηλού συμβολισμού που με συνταράζουν, σε βαθμό ώστε να είναι απαραίτητο να αφήσω πρώτα κάποιες ημέρες να περάσουν προτού τολμήσω να αρθρώσω λόγο. Εννοώ το δώρο του απελθόντος γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής της Ν.Δ., Μανώλη Κεφαλογιάννη, στον διάδοχό του, Ανδρέα Παπαμιμίκο.

Οι δήμαρχοι, διαβάζω, ζητούν να μη διαλυθεί το σώμα της Δημοτικής Αστυνομίας· και ο λόγος είναι ότι δεν θέλουν να στερηθούν «τα κονδύλια από τους ελέγχους που πραγματοποιούσε η Δημοτική Αστυνομία». Ποιους ελέγχους; Ερωτώ εγώ ο αδαής, ο αφελής, ο ανίδεος και βλαξ. Σίγουρα, πάντως, όχι εκείνους που αφορούσαν τη διατάραξη της κοινής ησυχίας. Διότι, αφότου οι αρμοδιότητες πέρασαν από την κανονική Αστυνομία στη Δημοτική, αυτοί οι έλεγχοι απλώς δεν γίνονται.

Είναι οδυνηρό φαινόμενο να διασύρεται μια ολόκληρη χώρα από τα ψεύδη της κυβέρνησης Παπανδρέου. Πέρα από τον ελληνικό λαό, οι αρχές της πρώην κυβέρνησης της Ελλάδας «ψευδόμενες» εξαπάτησαν και τους εταίρους μας, συμπεριφορά που υποδηλώνει έλλειψη πολιτικής και προσωπικής αξιοπρέπειας. Αλλά το επικίνδυνο για τη χώρα είναι ότι, προκειμένου να διασωθούν οι ίδιοι, δεν δίστασαν σε ακραίες για τη χώρα επιλογές.

Όταν εξέδωσα τη βιογραφία μου «My Greek Drama» τον Μάιο, πολλοί με ρώτησαν γιατί επέλεξα να το εκδώσω πρώτα στην Αμερική. (Εξέδωσα έκτοτε μία αναθεωρημένη έκδοση της αυτοβιογραφίας μου στην Ελλάδα, την πατρίδα μου, με τίτλο «Γιάννα»). Η απάντηση μου ήταν ότι ήθελα η Αμερική να μάθει κάποια πράγματα για το ελληνικό μυαλό και το ελληνικό πνεύμα.

Το να ζητήσει κανείς από τους Γερμανούς να βάλουν ξανά το χέρι στην τσέπη για την Ελλάδα και την Πορτογαλία, αποδεχόμενοι περαιτέρω απώλειες στα δάνεια που έχουν ήδη δοθεί, είναι μια κίνηση για πολύ τολμηρούς που συνιστά προεκλογικό εφιάλτη, γράφουν σε άρθρο τους οι Φαινάνσιαλ Τάιμς.

Ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται, λέει μια ελληνική παροιμία η οποία μάλλον ταιριάζει γάντι στην περίπτωση της Κριστίν Λαγκάρντ, που η  ιστοσελιδα ερευνητικής δημοσιογραφίας Mediapart έβαλε στο στόχαστρο της.

Όταν ρώτησαν πριν λίγες μέρες  έλληνα Υπουργό που μιλούσε σε φόρουμ προσέλκυσης επενδύσεων στη Γερμανία ποιες μεταρρυθμίσεις έχουν ολοκληρωθεί στην Ελλάδα που «αλλάζει», δυσκολεύτηκε πολύ να απαντήσει...

Ούτε προφήτης δηλώνω, ούτε όνειρο είδα. Κάθε προσεκτικός παρατηρητής της εξέλιξης των πραγμάτων μπορεί εύκολα να διαπιστώσει πως πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους παράμετροι συγκλίνουν στο σενάριο των πρόωρων εκλογών το φθινόπωρο.

Η πολιτική αδυναμία των Αθηνών είναι δεδομένη, όπως και εγκλωβισμός σε υποχρεώσεις ανεκπλήρωτες

Ούτε προφήτης δηλώνω, ούτε όνειρο είδα. Κάθε προσεκτικός παρατηρητής της εξέλιξης των πραγμάτων μπορεί εύκολα να διαπιστώσει πως πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους παράμετροι συγκλίνουν στο σενάριο των πρόωρων εκλογών το φθινόπωρο.

Έχω την εντύπωση ότι το αγαπημένο άθλημα των Ελλήνων (μετά το παπατζιλίκι...) είναι η αναζήτηση ευθυνών και ενόχων. Για ό,τι τρέχει, σε ό,τι συμβαίνει και σε ό,τι προκύπτει - ακόμη περισσότερο όταν η χώρα βιώνει μια πρωτοφανή οικονομική καταστροφή...