ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Μόνο στην Ελλάδα, κράτος - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης 35 χρόνια, μπορεί να πέσει μια κυβέρνηση από λάθη… στις λαϊκές αγορές. Αυτό είναι το πολιτικό πρόσωπο που προβάλλουμε στην Ευρώπη όταν οι άλλοι αναζητούν, με τις ευρωεκλογές, να στείλουν στο τραπέζι των μονίμων διαπραγματεύσεων της Ε.Ε μόνο διακεκριμένες προσωπικότητες. Και αυτό το ρεζιλίκι το ΠΑΣΟΚ το αποκαλεί δημοκρατία και απειλεί με αποσταθεροποίηση.

Ο κ.  Ευάγγελος Βενιζέλος κρυπτόμενος πίσω από μερικούς έντιμους ανθρώπους της ΕΛΙΑΣ και τη μεγάλη ευρωπαϊκή παράδοση της σοσιαλδημοκρατίας, εκβιάζει τον ελληνικό λαό πως αν δεν επιτρέψει την πολιτική επιβίωση, μεταξύ άλλων, των Κασσήδων, Κουκουλόπουλων, Παπουτσήδων και Σκανδαλίδηδων, θα μας πάρει όλους μαζί στην κατάρρευση.

Ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου είχε πει εκείνο το περίφημο "το μήνυμα ελήφθη" όταν το ΠΑΣΟΚ είχε υποστεί ήττα σε κάποιες αυτοδιοικητικές εκλογές. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος δεν είναι Ανδρέας Παπανδρέου. Αυτό είναι γνωστό. Το πρόβλημα είναι ότι έσπευσε ο ίδιος να στείλει το μήνυμα στους ψηφοφόρους, πριν οι τελευταίοι πουν την δική τους γνώμη στην κάλπη. Από προχτές το πολιτικό σκηνικό μυρίζει μπαρούτι. Κάτι που έχει οικονομικές επιπτώσεις στην χώρα.

Αν χαρακτηρίζει κάτι τη σοβαρή ηγεσία είναι η υπευθυνότητα. Οι μεγάλοι ηγέτες δεν φοβήθηκαν ποτέ να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Στους μικρότερους φταίνε πάντα οι συνεργάτες τους· στους ελάχιστους φταίνε οι συνθήκες, ο καιρός, το γήπεδο.

Όσο κι αν το πολιτικό σύστημα προσπαθεί λυσσαλέα να διατηρήσει την παλαιοκομματική του κυριαρχία, οι εποχές έχουν αλλάξει. Κι αυτές οι εκλογές αναδεικνύονται σε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες και σημαντικές.

Ποια είναι άραγε η πρωταρχική ανάγκη ,που μας κάνει να θέλουμε να σχετιστούμε με κάποιον/α; Τι είναι αυτό στο οποίο δεν μπορούμε να αντισταθούμε και το κάνει τόσο απαραίτητο για μας; Γιατί νιώθουμε τόσο ωραία όταν είμαστε ερωτευμένοι; Και τέλος ,γιατί αυτό το τέλειο σκηνικό χαλάει και μένουμε μόνοι;

Η πολιτική ηγεσία του τόπου δείχνει να βρίσκεται μακράν νυχτωμένη. Μεταχειρίζεται διλήμματα και κολπάκια της εποχής της ευημερίας προκειμένου εκβιάσει την κοινή γνώμη και να συλλέξει τις απαραίτητες ψήφους για την πολιτική της επιβίωση και τη νομή της εξουσίας.

Εσείς σκοτώνετε βρέφη! φωνάζει η εκπρόσωπος κάποιας αριστεράς στο τηλεοπτικό πάνελ. Απέναντι ο «νομαρχούλης της καρδιάς μας», ο άρχοντας του λαϊκισμού, έχει μείνει άφωνος από τη ζήλια. Πώς δεν τη σκέφτηκε ο ίδιος αυτή την ατάκα; Ποια είναι ετούτη που έρχεται να του πάρει την μπουκιά απ’ το στόμα, να του μάθει τη δουλειά του;

Ας πούμε ότι οφείλετε το χαράτσι και τον Φόρο Μεγάλης Ακίνητης περιουσίας. Δεν είχατε  να το πληρώσετε και η εφορία βγάζει ένα από τα ακίνητά σας στο σφυρί. Με τι τιμή; Με το ένα τρίτο της αντικειμενικής, όταν η οφειλή σας έχει υπολογιστεί στο 100% της αντικειμενικής. Κι έπειτα ρωτάνε γιατί  ο κόσμος είναι οργισμένος; Τι δεν καταλαβαίνετε εκεί στην κυβέρνηση; Δεν μπορεί! Κάποιος εκεί πέρα μισεί θανάσιμα την αστική τάξη. Κάποιος πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια.

Δεν πέρασαν 15 μέρες από την συμφωνία με τη Τρόικα για το γάλα και οι εξελίξεις άρχισαν να  λαμβάνουν χώρα με ραγδαίους ρυθμούς.

Πολλές φορές αναζητούμε το τι έφταιξε και βρέθηκε αυτή η χώρα σε βαθιά παρακμή. Εχουμε αναλύσει και ξαναναλύσει το φαινόμενο του λαϊκισμού, την ένδοια του πολιτικού μας προσωπικού και το ροκάνισμα των θεσμών. Πίσω από πολλές από τις νεοελληνικές παθογένειες κρύβεται ένα πολύ βασικό πρόβλημα: η απουσία μιας αστικής τάξης με αρχές και αυτοπεποίθηση.

Παραλλάσσοντάς τον, δανείζομαι τον τίτλο από το κείμενο του Ph. Lacoue-Labarthe «Ο Χέλντερλιν και οι Έλληνες», ένα κείμενο που, με τη συγγενική του θεματογραφία, διατρέχει υπόγεια το δικό μου, όπως το διατρέχει και το κείμενο του Dominique Grandmont «Η Ελλάδα του Καβάφη», το οποίο υπήρξε καθοριστικής σημασίας για την οργάνωση και διατύπωση των παρακάτω σκέψεών μου.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ιστορικοί του μέλλοντος, όταν θα έρθει η ώρα, θα κρίνουν τον Παπανδρέου με τους αυστηρότερους όρους. Σαν έναν άβουλο, αναρμόδιο και ουσιαστικά απροετοίμαστο πολιτικό που ο κακός δαίμονας της Ελλάδας τον έβαλε να διαχειριστεί το παρόν και το μέλλον της χώρας στις πιο αδιανόητες συγκυρίες.

Το πρώτο λάθος ήταν η επιλογή της Σουλεϊμάν Σαμπίχα, μιας Ρομά με κοινωνική δραστηριότητα, να αποσπάσει τους ψήφους της μουσουλμανικής μειονότητας. Δεν γνώριζαν καν πως η συγκεκριμένη είχε αγωνιστεί προκειμένου οι Ρομά και οι Πομάκοι να μην τσουβαλιάζονται με τη υπόλοιπη τουρκόφωνη μουσουλμανική μειονότητα.

Πριν από αρκετούς μήνες κι όταν το κλίμα στην αγορά χαρακτηριζότανε από τις χαμηλές θερμοκρασίες και τις σχεδόν ανύπαρκτες προσδοκίες, σας δώσαμε πρώτοι από το Capital.gr και το Κεφάλαιο μία διαφορετική εικόνα. Τα deals που βλέπετε να εξελίσσονται σήμερα δεν μας προέκυψαν από το πουθενά.

Αν η κυβέρνηση έδειχνε την προσοχή που δείχνει στην αναζήτηση πετρελαίου, στην ενδυνάμωση της ισχυρότερης βιομηχανίας του τόπου (την τουριστική), η Ελλάδα θα μπορούσε να εξασφαλίσει περισσότερα έσοδα, απ’ ό,τι αν γίνει Σαουδική Αραβία.

Η «παλαβή» αριστερά και δεξιά οι οποίες φέρουν το μεγαλύτερο μερίδιο  ευθύνης της χρεοκοπίας της χώρας, προκειμένου να την συγκαλύψουν και να επιβιώσουν πολιτικά, προσπαθούν τα τέσσερα χρόνια της χρεοκοπίας να μας πείσουν πως για τη χρεοκοπία ευθύνεται το ευρώ, η Μέρκελ, ο Τόμσεν, το ΔΝΤ που απ’ όπου περνά αφήνει καμένη γη... Ιδίως το τελευταίο.

Άκουσα ότι η Γερμανίδα καγκελάριος μάς «έκλεισε το μάτι» σχετικά με τη διαχείριση του χρέους μας που θα συζητηθεί το φθινόπωρο αφού βέβαια, όπως είπε, υλοποιηθούν τέσσερα προαπαιτούμενα.

Η προσάρτηση της Κριμαίας από την Ρωσία έστειλε πολύ ηχηρά μηνύματα σε όλον τον Εύξεινο Πόντο, με τα οποία μέχρι στιγμής στην Ελλάδα ουδείς ασχολήθηκε. Δύο είναι κατεξοχήν οι χώρες στις οποίες η ουκρανική κρίση έχει επιπτώσεις, η Βουλγαρία και η Γεωργία και μας αφορούν και οι δύο.