ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Μόσχα και Κίεβο είχαν δεσμευτεί ότι το Πάσχα δεν θα υπήρχαν συγκρούσεις. Και αυτή η συμφωνία, δεν άξιζε το χαρτί που ήταν γραμμένη. Τη Δευτέρα, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ κατηγόρησε την κυβέρνηση της Ουκρανίας ότι δεν τηρεί την προσωρινή συμφωνία της Γενεύης, αφού αρνείται να εκκενώσει την κεντρική πλατεία του Κιέβου Μεϊντάν, χρονοτριβεί στη μεταρρύθμιση του Συντάγματος και κυρίως δεν παίρνει μέτρα προστασίας του ρωσόφωνου πληθυσμού, συλλαμβάνοντας συνέχεια πολιτικούς που πρόσκεινται στη Μόσχα.

Βαρύγδουποι δημοσιογράφοι-αναλυτές, οι οποίοι από τότε που αρθρογραφούν έως σήμερα δεν έχουν επιβεβαιωθεί σε καμμία πρόβλεψή τους, θύμωσαν που η Ελλάδα προσέφυγε στις αγορές και κατάφερε να εμφανίζει πρωτογενές πλεόνασμα. Και αμέσως ξεσπάθωσαν.

Ο προσφάτως τιμηθείς με το δημοσιογραφικό βραβείο «Κων. Καλλιγάς» εκδότης της εφημερίδας Athens Voice δικαιώνει, για μιαν ακόμη φορά, την τιμητική του διάκριση, τιμώντας την δημοσιογραφία…

Τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από την ημέρα που μπήκε η χώρα στο Μνημόνιο. Ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου παρέλαβε μια εκρηκτική κατάσταση, καθώς οι περιώνυμες αγορές είχαν προεξοφλήσει πως η Ελλάδα θα «έσκαγε» την άνοιξη του 2010 γιατί δεν θα μπορούσε να καλύψει τις δανειακές της ανάγκες.

Το θορυβώδες έθιμο της κροτίδας ανέκαθεν με ενοχλούσε -μάλλον γιατί δεν κατάφερα να καταλάβω ποτέ πώς γίνεται να τη βρίσκει κάποιος με το να πετάει δυναμιτάκια και γουρούνες ανάμεσα σε κόσμο, δημιουργώντας πανικό στις κυρίες με τα λουστρίνια και τις λαμέ τσάντες, κάνοντας τα μικρά παιδάκια να κλαίνε και τους γηραιότερους να γκρινιάζουν για τη νέα γενιά «… που δεν σέβεται τίποτα».  

Είπα αυτή τη φορά να αφήσω τον φωτογράφο εαυτό μου να πάρει το πάνω χέρι. Τόσον καιρό έψαχνε στο αρχείο του για φωτογραφίες που να ταιριάζουν σε κείμενα.

«Κάποια πράγματα στη ζωή αξίζει να τα περιμένεις. Έτσι μας έλεγαν όταν ήμασταν μικροί. Και πρόσθεταν, ότι αν προσπαθήσεις και παλέψεις, αποκλείεται ο δρόμος που έχεις επιλέξει, να μη σε βγάλει κάπου.»

Ζούμε σε μία καταπληκτική χώρα. Που αλλού θα συνέβαιναν αυτά που συμβαίνουν εδώ; Κατηγορούμενοι για τα στημένα του ποδοσφαίρου και άλλοι παράγοντες της στρογγυλής θεάς διεκδικούν την εκλογή τους στις αυτοδιοικητικές εκλογές! Και το πιο αστείο; Θα βγουν και μάλιστα με τα τσαρούχια! Ετοιμαστείτε για γλέντια. Να σας απαγορεύουν την είσοδο σε μία πόλη γιατί δεν προσκηνύσατε τον μπλε παπαγάλο, το σύμβολο της ομάδας. Σε μία αστεία χώρα, συμβαίνουν αστεία πράγματα. Κι έπειτα μας φταίει η Μέρκελ...

Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι αν υπάρχει προοπτική να αλλάξει αυτή η εικόνα είτε με την σοσιαλιστική κυβέρνηση της Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ είτε με τους αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ είτε με τους ακροδεξιούς είτε τέλος με τα ποτάμια και τα γιοφύρια…

Εξήντα χρόνια μετά την αρχή της οικοδόμησής της, οι σημερινές ευρωπαϊκές πολιτικές ελίτ φέρνουν τεράστια ευθύνη για τα μέλλοντα να συμβούν στην γηραιά ήπειρό μας

Διαβάστε το άρθρο του Στέφανου Κασιμάτη στην Καθημερινή...

Το ειδωλολατρικό σύμβολο του δήθεν Αγίου Φωτός θα έκανε ακόμα και τον ίδιο τον Ιησού "εμμανή αντικληρικό", γράφει ο συγγραφέας Νίκος Δήμου, μέλος του "Ποταμιού" του Σταύρου Θεοδωράκη, σε άρθρο του στο protagon.gr, υπό τον τίτλο "Αντικληρικισμός και αντικομουνισμός".

Το ποσοστό ανεργίας στην ευρωζώνη ανήλθε στο 11,9%. Στη χώρα μας μάλιστα, παρουσιάζεται η υψηλότερη ανεργία με το ποσοστό να φθάνει στο επίπεδο του 27%. Παράλληλα, σε επίπεδα ρεκόρ έχει φτάσει και η ανεργία των νέων. Το Φεβρουάριο του 2014 οι άνεργοι νέοι στην ευρωζώνη ανήλθαν σε 3,415 εκατ. Και βέβαια μπορεί να μειώθηκαν κατά 194 χιλ. άτομα συγκριτικά με τον Φεβρουάριο του 2013, αλλά ο αριθμός τους εξακολουθεί να είναι τρομακτικός. Στην Ελλάδα το ποσοστό ανεργίας των νέων αγγίζει το 60%.

Βγήκαμε, επιτέλους, στις αγορές. Όχι από την κρίση. Αυτή θα την έχουμε συντροφιά μερικά χρόνια ακόμη. Και σίγουρα δεν θα την ξεφορτωθούμε με φορομπηχτικές πολιτικές. Παρ’ όλα αυτά, η επιστροφή στις αγορές ήταν μια καλή είδηση. Και ταυτόχρονα μια ήττα του λεγόμενου αντιμνημονιακού μετώπου. Ενός μετώπου που επένδυσε στη χρεοκοπία της χώρας. Και χρησιμοποίησε γι’ αυτό αρκετά ψέματα.

Τον Μάιο του 2010, κυβερνητικοί κύκλοι με αποκάλεσαν μικρόψυχο που αρνήθηκα να πανηγυρίσω τη σύναψη του μεγαλύτερου δανείου στην ανθρώπινη ιστορία -του πρώτου μνημονίου. Κάποιοι μάλιστα με χαρακτήρισαν εθνοπροδότη (ζωντανά,, στην κρατική τηλεόραση) επειδή εξέφρασα την άποψη ότι ένα πτωχευμένο κράτος δεν δικαιούται να δανείζεται με σκοπό να προσποιηθεί ότι δεν πτώχευσε, καθώς με αυτό τον τρόπο η πτώχευση βαθαίνει και, μέχρι να έρθει, στεγνώνει την οικονομία από επενδύσεις επιδεινώνοντας την κρίση.

Οι «αγορές» μπήκαν για τα καλά στη ζωή μας και ορισμένοι τις έχουν θεοποιήσει, με το επιχείρημα πως έχουν κάποιο κρυφό... αλάνθαστο ένστικτο στον τρόπο που λειτουργούν. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως οι άνθρωποι των «αγορών», οι εκπρόσωποι δηλαδή διαφόρων funds, μας έχουν πλέον μάθει πολύ καλά.

Ευκαιρία για big business προσφέρει η αλλαγή σελίδας της ελληνικής οικονομίας στις ξένες επενδυτικές τράπεζες, καθώς μέσα σε λιγότερο από 20 ημέρες υλοποίησαν δουλειές άνω των 3,5 δισ. ευρώ και έχουν κλείσει ή υλοποιούν ΑΜΚ και εκδόσεις ομολόγων ύψους τουλάχιστον 7 δισ. ευρώ.

Να καταργηθεί το αγγελιόσημο; Αν ρωτήσουμε το κοινό, πιστεύουμε ότι η απάντηση θα είναι συντριπτικά υπέρ της κατάργησης. Κάποιοι θα πουν "ναι" επειδή τα έχουν με τον κλάδο (κι όχι πάντα άδικα), κάποιοι άλλοι επειδή το δικό τους ταμείο υπήρξε ασθενέστερο από το αντίστοιχο των δημοσιογράφων (η ιστορία με την κατσίκα του γείτονα) και μία ακόμη μερίδα επειδή πρόκειται για έναν φόρο υπέρ τρίτων που βλάπτει σοβαρά την Οικονομία.