ΔΙΑΚΟΠΕΣ

Δεν είναι λίγες οι τοποθεσίες της Ευρυτανίας όπου το φυσικό κάλλος ξεπερνά την ανθρώπινη φαντασία και τα κοσμητικά επίθετα ή το γλαφυρό ύφος αδυνατούν να χρωματίσουν όπως θα ταίριαζε οποιαδήποτε διήγηση ενός οδοιπορικού, οποιαδήποτε περιγραφή ενός τοπίου.

Σε σκιά του παλιού εαυτού τους παραπέμπουν, ερειπωμένα και φτωχικά, τα απομακρυσμένα χωριά της επαρχίας Σβερντλόβσκ στα Ουράλια. Για τους λιγοστούς κατοίκους τους, η στενή σιδηροδρομική γραμμή που καταλήγει στο Καλάτς είναι η μοναδική σανίδα σωτηρίας. 

Πριν από δύο εβδομάδες είχαμε την ευκαιρία να περάσουμε δύο «χορτάτες» ημέρες στη Ρώμη, που φέτος απολαμβάνει ένα παρατεταμένο, ήπιο φθινόπωρο, με τη θερμοκρασία να ξεπερνά τους 10 βαθμούς στη διάρκεια της ημέρας (εμείς πετύχαμε έως και 20 βαθμούς) και μοναδική παραφωνία τη βροχή που κάνει αραιές εμφανίσεις, καθιστώντας ωστόσο την ομπρέλα βασικό αξεσουάρ για το δρόμο. 

Η Πελοπόννησος τα έχει όλα και συμφέρει – ανεξαρτήτως εποχής. Το καλοκαίρι την οργώσαμε απολαμβάνοντας τις πανέμορφες παραλίες της, και το φθινόπωρο αναμένεται εξίσου «δυνατό» στα ορεινά χωριουδάκια της. 

Σπα, πισίνες, καλό φαγητό, μασάζ και απολαυστικός καφές με θέα ένα διάσημο αξιοθέατο. Ποιος θα έλεγε όχι; Ωστόσο οι περισσότεροι θεωρούν ότι πρέπει να ξοδέψεις μια περιουσία για να απολαύσεις αυτές τις πολυτέλειες.

Ανηφόρες, κατηφόρες, λιθόστρωτα καλντερίμια και χωμάτινα μονοπάτια, παλαιές κρήνες-δωρεά κάποιου μεγάλου ευεργέτη του παρελθόντος, σπίτια φροντισμένα ή παρατημένα, ένα πρώην παρθεναγωγείο, μια έρημη πλατεία, ρεματιές ξεχειλισμένες, λεμονιές, ροδιές και ελιές παραφορτωμένες, μανιτάρια διάσπαρτα εδώ κι εκεί. 

Οι Μηλιές έχουν ελιές και όχι... μηλιές, όπως λανθασμένα πιστεύουν οι περισσότεροι. Οι Μηλιώτες έχουν μακρινούς συγγενείς στη Βόρεια Εύβοια, από το ομώνυμο ορεινό χωριουδάκι που υπάρχει στη μεγαλόνησο και απ’ όπου έφυγαν οι πρόγονοί τους, δείχνοντας σαφή προτίμηση στους Τούρκους του Πηλίου από τους Ενετούς της Εύβοιας. 

Το ψηλότερο βουνό και το πιο… χιλιοτραγουδισμένο ποτάμι της χώρας μια ανάσα από τη Λάρισα, ένα γεωλογικό θαύμα στα πόδια των Τρικάλων, μια ειδυλλιακή λίμνη στα πέριξ της Καρδίτσας κι ένας από τους αγαπημένους παντός καιρού ορεινούς προορισμούς της χώρας στη Μαγνησία.

Τέσσερα βουνά, δεκάδες χωριά, δεκατέσσερις οικονομικές επιλογές διαμονής. 

Είναι από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που έρχεσαι και ξανάρχεσαι. Πάντοτε υπάρχει, άλλωστε, μια καλή αφορμή για ταξίδι έως εδώ. 

Η πρώτη ευκαιρία για απόδραση έφτασε και δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχουν ήδη σπεύσει να οργανώσουν το πρώτο τους φθινοπωρινό ταξίδι, είτε με αφορμή το τριήμερο που για κάποιους σχηματίζεται με τη γιορτή του Αγίου Δημητρίου, είτε εκμεταλλευόμενοι την 28η Οκτωβρίου. Σε ποιους προορισμούς έδειξαν την προτίμησή τους οι Έλληνες για τις ημέρες εκείνες; 

Υπακούοντας σε μια παλιά παράδοση οι άνθρωποι από το Καστράκι και την Καλαμπάκα ανεβαίνουν στην παλιά σκήτη και εμείς τους ακολουθούμε για να ρίξουμε μια πανοραμική ματιά στην ουσία των θεόρατων βράχων

Το μεγαλύτερο μέρος της καρδιάς μου, κρατούν οι αναμνήσεις από την αγαπημένη μου γιαγιάκα Κλειώ. Ηταν τόσο όμορφα όταν με νανούριζε τα βράδια που με κοίμιζε στο κρεβάτι με τα ασπροκέντητα σεντόνια με τις δαντέλες «ρισελγιέ», που μοσχοβολούσαν «μοσκοσάπουνο». 

Στο «Αλεξανδρινό Κουαρτέτο» ο Λόρενς Ντάρελ αναρωτιέται: «Τι είναι στην ουσία η πόλη μας; Τι συνοψίζεται στη λέξη Αλεξάνδρεια;». Στο ερώτημα απαντά ο Μάικλ Χάαγκ με το ωραίο βιβλίο του «Αλεξάνδρεια, η πόλη της μνήμης»: «Το βλέμμα της Αλεξάνδρειας ήταν στραμμένο προς τη θάλασσα και η πόλη ανήκε στον κόσμο της Μεσογείου όπως η Νάπολη, η Γένοβα, η Μασσαλία και η Αθήνα.

Ελεύθερο πνεύμα πάνω από τη θάλασσα, τα κάστρα και τους ελαιώνες. Ο Παντελής Πρεβελάκης  είναι μαζί με τον φίλο του Νίκο Καζαντζάκη οι πιο γλαφυροί εκφραστές του ελεύθερου πνεύματος και της ιδεολογίας της Κρήτης στο χαρτί. 

Το «Μόντε Κάρλο των Βαλκανίων» όπως συχνά αποκαλείται είναι τουριστικό διαμάντι! Καταπράσινοι ορεινοί όγκοι αγκαλιάζουν τις ακτές της Αδριατικής και δημιουργούν αμέτρητους αμμώδεις κόλπους με τιρκουάζ νερά, ενώ πολυτελή resorts και boutique ξενοδοχεία κοσμούν την ακτογραμμή του. 

Το τριγωνικό καπέλο έκρυβε το πρόσωπό της. Η νεαρή γυναίκα ήταν καλυμμένη καλά - ακόμη και στα χέρια της φορούσε γάντια - και μόλις σηκώνοντας το κεφάλι άφησε να φανεί ένα ευγενικό χαμόγελο. 

Μια κουκκίδα ανάμεσα στη Γαλλία, το Βέλγιο και τη Γερμανία. Αλλοι πιστεύουν ότι οι Ρωμαίοι κατακτητές του φρουρίου Luciliburgum έδωσαν το όνομα στο σημερινό μικρό κράτος-δουκάτο, οι κάτοικοί του υποστηρίζουν ότι το Lëtzebuerg (έτσι το ονομάζουν στην τοπική γλώσσα και αυτό βγαίνει από τις φραγκικές λέξεις Lätzte-bourg) βάφτισε το κράτος τους. Επρόκειτο για την επικράτεια του πρώτου μονάρχη της ιστορίας τους, Ζίγκφριντ. 

Στην κεντρική Πλάσα ντε λα Κουλτούρα της πρωτεύουσας Σαν Χοσέ τα γκρουπάκια μουσικής μαρίμπα είχαν λάβει θέση από νωρίς. Σχεδόν σε κάθε γωνιά άκουγες τον χαρακτηριστικό ήχο της μαρίμπα - τόσο αγαπημένο στη Λατινική Αμερική.