ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Όταν ο υπουργός Ανάπτυξης κ. Κ.Χατζιδάκης ανέθετε στον κ. Γκουρία του ΟΟΣΑ - πληρώνοντάς τον μάλιστα με 1 εκατ. ευρώ - την κατάρτιση έρευνας για τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα δεν φανταζόταν σε τι αδιέξοδο θα ερχόταν και τι εργαλείο πίεσης θα προσέφερε στην τρόικα.

Τα Ορλωφικά έχουν αφήσει πίσω τους την αίσθηση του ανικανοποίητου. Πολύ θα θέλαμε να μας έχουν «απελευθερώσει» από τον Οθωμανικό ζυγό οι ομόθρησκοι Ρώσοι και όχι οι τρισκατάρατοι αιρετικοί της Δύσης.  Αλλά τα έφεραν έτσι ο Τσάρος κι ο Θεός που το ξανθό γένος παρέμεινε η μεγάλη ανεκπλήρωτη προφητεία του Έθνους. Μπορεί οι Ρώσοι να μην μας έσωσαν με δικά τους δάνεια από τους τοκογλύφους της ΕΕ, να μην βοήθησαν την Κύπρο στην δύσκολη ώρα, αλλά τους Ουκρανούς θα τους συνθλίψουν. Κι έτσι θα τιμωρήσουν και την «κακιά Μέρκελ».

Το ανέκδοτο με τον απαισιόδοξο οδηγό που τον πιάνει λάστιχο νυχτιάτικα στην ερημιά και ψάχνει για γρύλο είναι πολύ παλιό για να χρειάζεται να το επαναλάβουμε εδώ.

Όσο πλησιάζουν οι δημοτικές εκλογές, κόμματα, πολίτες και συνδυασμοί βρίσκονται σε διαρκή αναβρασμό, ένταση, αγωνία και αβεβαιότητα. Τα αδιέξοδα του πολιτικού/κομματικού συστήματος περιπλέκονται και αντανακλώνται στους σχεδιασμούς των επιτελείων των κομματικών σχηματισμών. Είναι πρωτοφανές αυτό που γίνεται τις τελευταίες μέρες κυρίως για μεγάλες περιφέρειες και Δήμους.

Υπόσχονται στην βιομηχανία μέτρα 150 εκατ. ευρώ αλλά τους αδειάζει η Τρόικα. Υπόσχονται μείωση τιμολογίων ΔΕΗ αλλά τους αδειάζουν οι εργατοπατέρες. Υπόσχονται κατάργηση αδειών εργοστασίων αλλά τους αδειάζει η διαφθορά. Υπόσχονται στους ιθαγενείς κελεμπίες και 150 δισ. ευρώ από τα πετρέλαια και γελάει όλος ο κόσμος. Όμως το σουβλάκι,το μπαράκι, τα κουλουράδικα, η καφετέρια δεν θα μας προδώσουν ποτέ.

Υπάρχει κάτι μακάβριο σε όλο αυτό. Νιώθεις κάπως σαν να στέκεσαι στην ακτή, την επομένη ενός ναυαγίου, και να βλέπεις τι ξεβράζει η θάλασσα...

Κι ενώ οι άλλοι -οι «μορφωμένοι», οι «πολιτικά πολύπειροι»- σπαταλούσαν όχι το πεντάλεπτο μα το πεντάμηνο της πανελλήνιας διασημότητάς τους διαφωνώντας για το ποιά ακριβώς μορφή πρέπει να λάβει η νέα Κεντροαριστερά, εάν η συγκρότησή της περνάει μέσα απ’τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ και εάν είναι απαραίτητη η ανάδειξη ενός ηγέτη, επικεφαλής, πρώτου μεταξύ ίσων καλύτερα -πολλές γάρ οι αλληλοσυγκρουόμενες ευγενείς φιλοδοξίες- κι ενώ έρεε άφθονη η μελάνη σε άρθρα, τοποθετήσεις, παρεμβάσεις και το κρασί σε συναντήσεις μυστικές ουδέποτε όμως νηστικές, ο Σταύρος Θεοδωράκης προετοιμαζόταν.

Καλώς ή κακώς (κι εγώ πρώτος θα φωνάξω «κακώς»!..) το ΠαΣοΚ χρεώθηκε το μεγαλύτερο βάρος από τη διακομματική φαυλότητα της Μεταπολίτευσης.

Τα δυο κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα στη μεταπολίτευση σίγουρα είναι αυτά που φέρουν την μεγαλύτερη ευθύνη της χρεοκοπίας. Αλλά...

Ακούω πολλούς να συγκρίνουν τον Αλέξη Τσίπρα με τον Ανδρέα Παπανδρέου, υπονοώντας πως αν έλθει στην εξουσία θα μετασχηματισθεί σε έναν πολύ πιο συστημικό, προσαρμοστικό πολιτικό από αυτό που δείχνει σήμερα.

Έναν γκέι δήμαρχο της Αθήνας μπορεί κανείς να τον φανταστεί μόνο «εκ του αντιθέτου»: από φανταστικής σημασίας σενάρια, περιθωριακά σχόλια ανθρώπων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στρατευμένους εκπροσώπους της γκέι κοινότητας, από τους ελάχιστους στυλίτες του κινήματος, όπως ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος, που τολμούν να δηλώσουν καθαρά και ξάστερα τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις.

Αποφάσισα να μην ασχοληθώ άλλη φορά με τα φορολογικά μου. Διότι κάθε φορά που ασχολούμαι συγχύζομαι και όταν συγχύζομαι βρίζω. Κι έπειτα ανεβαίνει η πίεση, ανεβαίνει το ζάχαρο. Όλη η γειτονιά με ακούει. Ένας από τους χιλιάδες απελπισμένους της άλλοτε πανίσχυρης μεσαίας τάξης. Σαν να είσαι ΑΕΚ ένα πράγμα και να ξυπνάς ξαφνικά ένα πρωί στην τρίτη εθνική και να χάνεις από την Θύελλα Ραφήνας! Εφιάλτης!  Θα το πεις στο τέλος αλά Γεωργίου:  Ήμαρτον!

Έσκασε σαν κουτσομπολιό. Θα μου πείτε, έτσι γίνεται συνήθως. Μεγαλοεπιχειρηματίας -70 φεύγα- στο πλευρό της νέας αγαπημένης του 20 something. Αυτοί το έγραψαν ανάποδα, αλλά ποιος χρειάζεται υποστήριγμα -κυριολεκτικά- έβγαζε μάτι. Το ξέχασα το θέμα.

Δεν θέλω να γράφω για την τηλεόραση, αλλά θέλω να προσθέσω ένα υστερόγραφο στο κείμενο του Θανάση Σκόκου για τον Λαζόπουλο. Από παράξενη τύχη το βράδυ της Τετάρτης άνοιξα το Protagon την ώρα που στον Άλφα ξεκινούσε η εκπομπή του Λαζόπουλου «Δια ταύτα».

Το σχέδιο του Βερολίνου για την Ελλάδα των επόμενων ετών έχει πλέον παγιωθεί. Τι περιέχει; Ας ξεκινήσουμε από το τι δεν περιέχει.

«Όταν ψωνίζεις από μια μικρή επιχείρηση δεν βοηθάς ένα υψηλόβαθμο στέλεχος να αποκτήσει τρίτο εξοχικό, βοηθάς ένα κοριτσάκι να συνεχίσει το μπαλέτο, ένα αγόρι να πάρει αθλητικά, μια μητέρα να γεμίσει το οικογενειακό τραπέζι, ένα άντρα να πληρώσει το δάνειο, έναν φοιτητή να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Υποστηρίξτε την μικρή επιχείρηση είναι η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας...».

Ηταν ο αγαπημένος μας συμμαθητής που δεν μεγάλωσε ποτέ. Ετσι έβλεπαν οι περισσότεροι τον Σάκη Μπουλά που έφυγε σήμερα στα 59 του χρόνια. Ετοιμόλογος, επικοινωνιακός, άμεσος, ανεξάρτητος. Η αυστηρή του έκφραση υπονομευόταν από τη γλύκα του χαρακτήρα του και την καλή του καρδιά, ενώ το χιούμορ του είχε κάτι από τη συλλογικότητα και τη συνωμοτικότητα της γενιάς του ‘70.

Έλληνες βιομήχανοι μην φοβάστε τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα σας προσφέρει περισσότερο κράτος, θα σας φορολογήσει περισσότερο, αλλά μπορείτε να αποτελέσετε την νέα συνιστώσα του αριστερού αυτού πολυσυλλεκτικού κόμματος και να κάθεστε δίπλα στην Ρόζα  και στις συσπειρώσεις. Μπορείτε δε να ονομάσετε την συνιστώσα αυτή "Δημήτρης Δασκαλόπουλος", προς τιμή του προέδρου του ΣΕΒ που έφερε πιο κοντά τον Αλέξη Τσίπρα με το Κεφάλαιο. Ρόζα αυτοί; Δημήτρη εσείς!

Εξιχνιάστηκε μια υπόθεση απάτης σε βάρος του Δημοσίου. Φαγώθηκαν 9 εκατομμύρια ευρώ. Δημοσιεύονται σπαρταριστές λεπτομέρειες για τη μέθοδο της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης που υποσχόταν να μαζέψει νάρκες αλλά επιχορηγούσε την ακίνητη περιουσία των προσώπων που εμπλέκονται στην απάτη. Καλό είναι αυτό, να γίνεται έρευνα όταν κάτι δεν πάει καλά. Απλώς η κριτική, δηλαδή οι επικρίσεις και η απόδοση ευθυνών απαιτούν προσοχή.