ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Παλιό μουλάρι δε βγάζει καινούργια περπατησιά, λέει μια παλιά λαϊκή παροιμία. Κατ’ αυτήν την έννοια δεν θα έπρεπε να περιμένουμε πολύ διαφορετικά πράγματα από το πολιτικό μας σκηνικό από αυτά που μας έχουν συνηθίσει για δεκαετίες.

Δεν αποκλείεται ως τον Μάιο να εμφανισθούν και άλλοι νεότευκτοι σχηματισμοί που θα διεκδικούν την ψήφο μας.

Κατηφόριζα τις προάλλες με το πατίνι μου την λεωφόρο Συγγρού, όταν, σε ένα φανάρι, ένα αμφίβιο τζιπ τελευταίας τεχνολογίας –από πεπιεσμένο χαρτί, εννοείται- μού κόρναρε ελαφρά.

Ξέρετε πόσες φορές έχει τροποποιηθεί ο νόμος 2238/1994 για την φορολογία εισοδήματος; Διακόσιες σαράντα εννέα φορές με ογδόντα ένα διαφορετικούς νόμους! Ναι, σωστά διαβάσατε, 249 φορές. Δείγμα γραφής ενός κράτους που δεν σέβεται τον πολίτη. 

Ένα από τα χαρακτηριστικά της Αριστεράς, σε όλο της το φάσμα –δηλαδή μέχρι τα «άκρα» της αριστερής τρομοκρατίας και του μηδενισμού– ήταν και παραμένει η ηθικολογία: πρόκειται για μια ακόμη ομοιότητα με την παραδοσιακή, θρησκευτική Δεξιά.

Σε βαθιά κρίση, εδώ και καιρό, Ελλάδα και Ευρώπη ψάχνουν τη θεραπεία μέσα από χρηματοπιστωτικές συνταγές. Παντού αριθμοί και στατιστικές, όλα ξεκινούν και καταλήγουν σε αριθμούς.

Μία ευρωπαϊκή ταυτότητα. Μία διαφορετική θεώρηση της γηραιάς ηπείρου, όχι μόνο σαν οικονομικήςή διακρατικής ένωσης – αλλά σαν γειτονιάς, σαν τόπου κοινού, σαν πατρίδας. Οι περισσότερες αντιδράσεις στην διακυβέρνηση των Βρυξελλών οφείλονται στην αίσθηση ότι μας κυβερνούν «κάποιοι ξένοι».

Ο Αλ Καπόνε και η παρέα του ήταν μία εγκληματική οργάνωση. Ωστόσο οι άνθρωποι είχαν την αίσθηση της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας! Το top ten, για παράδειγμα, ήταν μία δική τους ανακάλυψη, όπως και η ημερομηνία λήξης στο γάλα. Θλίψη! Οι δικοί μας δεν συγκρίνονται ούτε με το μικρό δακτυλάκι του Αλ. Μπορεί να υπερηφανεύονται ότι είναι μεγάλοι νονοί, αλλά στην πράξη είναι φύλαρχοι σε φυλές ανθρωποφάγων στη ζούγκλα. Ο νονός έχει προδιαγραφές. Όποιος κουβαλάει ένα 45άρι δεν γίνεται αυτόματα και Κορλεόνε...

Σαν ανεπιθύμητος επισκέπτης, η φτώχεια, ένας εχθρός που αφορούσε πάντα άλλους, εισέβαλε στη ζωή των Ελλήνων, βάζοντας τέλος στο όνειρο της ατέρμονης ευημερίας.

Το Ινστιτούτο Levy μαζί με το Ινστιτούτο Εργασίας της Γενικής Συνομοσπονδίας των Εργατών Ελλάδας (ΙΝΕ-ΓΣΕΕ) ανακάλυψαν το αεικίνητο. Προτείνουν την πρόσληψη 550.000 ανέργων στο δημόσιο για να εργαστούν στην προσφορά κοινωνικών υπηρεσιών.

«Μην είσαι απόλυτος», μου έλεγαν όταν ήμουν μικρός, και εγώ θύμωνα. Εμαθα όμως με τα χρόνια να μην είμαι απόλυτος και, για τον λόγο αυτό, όταν σκέπτομαι την ανασύσταση της Κεντροαριστεράς θεωρώ βέβαιο ότι τουλάχιστον ορισμένα από τα υλικά που βρίσκει σήμερα κάποιος στις μάντρες κατεδαφίσεων θα χρησιμοποιηθούν στο εγχείρημα, εφόσον αντέχουν.

Όταν το κράτος παρεμβαίνει για να απαγορεύσει τις επιλογές για την χρήση σε κάτι που το ίδιο φορολογεί και εισπράττει τεράστια ποσά, τότε εκτός από σουρεαλιστικό είναι και ενάντια στην ελεύθερη επιλογή.

Ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια μίας κυβέρνησης είναι η αξιοπιστία αλλά και η σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει τους πολίτες. Το 2011, με νόμο της Μπιρμπίλη, οι 600.000 πολίτες που τακτοποίησαν τις διάφορες πολεοδομικές τους παραβάσεις, δεν επρόκειτο να επιβαρυνθούν με κανέναν άλλο φόρο.

Στην Ελλάδα έκαναν κουμάντο τέσσερις οικογένειες. Ήταν τα λεγόμενα νέα τζάκια της μεταπολίτευσης. Οι συνομιλητές του Ανδρέα Παπανδρέου, οι οποίοι είχαν αναλάβει το θεάρεστο έργο της δημιουργίας μιας... αριστερής γενιάς "βιομηχάνων" και "επιχειρηματιών". Κι επειδή αυτά δεν γίνονται ούτε στα παραμύθια, η χώρα έφτασε στο σημείο να θυμίζει Κολομβία! Στρατός από μπράβους χώρισε την χώρα σε ζώνες επιρροής, όπως η μαφία στα καλύτερά της στο Σικάγο και στην Νέα Υόρκη!

Μετά την καταδίκη της Ειρήνης Νικολοπούλου για συγκεκαλυμμένη διαφήμιση στην εκπομπή «Ελληνικό Πανόραμα», το ερώτημα που προκύπτει είναι αυτό των κριτηρίων που χρησιμοποίησε η ελληνική δικαιοσύνη.

Όμως πλέον η στρατηγική του κρητικού τραπεζίτη στην ελληνική τραπεζική μετά την χθεσινή κίνηση της τράπεζας Πειραιώς αποκτά άλλες διαστάσεις.

Μπορεί να μην είναι ακόμη ένα οργανωμένο κόμμα, με τους όρους που έχουμε τουλάχιστον συνηθίσει, το «ποτάμι» πάντως μονοπώλησε το ενδιαφέρον στα πολιτικά πηγαδάκια για μια ολόκληρη εβδομάδα και σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις των δημοσκόπων δείχνει ήδη να «κάνει κλικ» σε ένα υπολογίσιμο ποσοστό της τάξης του 5%.

Σήμερα δεν θα σας μιλήσω για νέα κόμματα, ούτε καν για την καυτή διεθνή επικαιρότητα. θα επιμείνω σε ένα αφάνταστα «βαρετό» θέμα. Γιατί δεν έρχονται επενδυτές. Δεν εννοώ χρηματιστηριακούς επενδυτές, αυτοί όταν οι τιμές είναι χαμηλές αγοράζουν. Και καλά κάνουν. Εννοώ αυτούς που κάνουν άμεσες παραγωγικές επενδύσεις και δημιουργούν άμεσα νέα οικονομική δραστηριότητα και νέες θέσεις εργασίας, τους λεγόμενους brick and mortar επενδυτές.

Η Ελλάδα βρίσκεται υπό καθεστώς οικονομικής τρομοκρατίας με ανυπολόγιστα αρνητικές επιπτώσεις στο μέλλον. Η αδυναμία της πολιτικής ηγεσίας να απομακρύνει από το δημόσιο τα ρουσφέτια της και να μειώσει έτσι τις δαπάνες σε συνδυασμό με αναδιάρθρωση εκ βάθρων, την αναγκάζει να υπερφορολογεί την οικονομία.

Ο Μάξ Βέμπερ έλεγε ότι «πολιτική είναι (σ.σ. η ικανότητα) να τρυπάς χοντρά καδρόνια». Το 2013 στις εθνικές εκλογές του Ισραήλ, δεύτερο σε έδρες κόμμα βγήκε το κεντρώο «Υπάρχει μέλλον» του πρώην δημοσιογράφου Γιαρ Λαπίντ. Το κόμμα κέρδισε 19 εδρες και σχημάτισε κυβέρνηση συνασπισμού με το Λικούντ (δεξιό).